Του Κων/νου Καράμπελα*
1934: έτος ίδρυσης του Δήμου Περιστερίου, μιας πόλης που κατοικείτο από 20.000 περίπου πρόσφυγες, εσωτερικούς μετανάστες, ντόπιους εργάτες, καλλιεργητές, βοσκούς.
2009: το Περιστέρι είναι μια πόλη που κατοικούν πάνω από 200.000 άνθρωποι, επιστήμονες, υπάλληλοι, αυτοαπασχολούμενοι, εργάτες, βιοτέχνες, επιχειρηματίες αλλά και οικονομικοί μετανάστες.
75 χρόνια πορείας των κατοίκων της για να επιβιώσουν, να ζήσουν τις οικογένειες τους, να χτίσουν τα σπίτια τους, να μάθουν τα παιδιά τους γράμματα, να αγωνιστούν για να φτιάξουν σχολεία, βιβλιοθήκη, πλατείες, αποχέτευση, να χτίσουν, δηλαδή, το μέλλον κυριολεκτικά με τα χέρια τους.
2009: μια δεκαετία περίπου ζωής της πόλης στο νέο αιώνα και το Περιστέρι μοιάζει να μη θέλει να θυμάται τις θυσίες και τους αγώνες των κατοίκων του.
Δεν θέλει άραγε ή ορισμένοι δεν το επιθυμούν;
Ίσως να επιλέξουμε τη δεύτερη θέση αν σκεφτούμε πως 75 χρόνια από την ίδρυση του Δήμου σημαίνει μια σειρά εκδηλώσεων ψυχαγωγικού, κυρίως, χαρακτήρα από μέρος της Διοίκησης του Δήμου Περιστερίου, με ομιλίες απαραίτητα του κ. Παχατουρίδη και απονομή αναμνηστικών πλακετών.
Και μετά τι; Τελείωσε και αυτή η ευκαιρία να αναδείξουμε την πόλη; Μίλησε ο Δήμαρχος, παρέθεσε δεξίωση, τραβήχτηκαν φωτογραφίες, μπορεί να σχεδιάσει την επόμενη παρουσία του, με κάποιο επιφανή καλλιτέχνη, που πολλές φορές δεν ξέρει πώς να έρθει στο Περιστέρι ή ξέρει μόνο το Μπουρνάζι.
Αντιστρέφοντας το κλίμα και κόντρα στο εκτός μόδας, πια, life style, 75 ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ:
Μια πολύ καλή ευκαιρία να αντιστρέψουμε την εικόνα της φιέστας, να προσκαλέσουμε όσους Περιστεριώτες το επιθυμούν να μιλήσουν για το Περιστέρι. Να θυμίσουν με τις ομιλίες τους και να τοποθετηθούν στο αύριο της πόλης.
Μια ευκαιρία να κάνουμε διαγωνισμό καλλιτεχνών της πόλης και επιστημόνων γύρω από το πώς βλέπουν σήμερα το Περιστέρι και πως θα ήθελαν να είναι.
Μια ευκαιρία να μιλήσουν δημόσιοι φορείς, όπως ο Δήμος, μέσω των στελεχών του, για τα βήματα αλλαγής που υιοθετήθηκαν και πως αποτυπώθηκαν στην πράξη.
Μια εναρκτήρια χρονιά, που θεσμικά πρέπει να κατοχυρωθεί, να παρουσιάσουν δημόσια τα σχολεία εργασίες με θέματα από την ιστορία της πόλης παρουσιασμένα από τα παιδιά και τους πρωταγωνιστές των αλλαγών, δηλαδή, τους παππούδες τους, τους γείτονες τους που είχαν συμμετάσχει σε κινητοποιήσεις, δημοτικούς συμβούλους, εκπροσώπους συλλόγων, συγγραφείς, λογοτέχνες, καλλιτέχνες, εκπαιδευτικούς.
Μια χρονιά διεκδίκησης για να διδάσκεται η ιστορία της πόλης μας και κάθε πόλης, στα σχολεία. Να υιοθετηθεί, δηλαδή, η διδασκαλία μαθήματος τοπικής ιστορίας του Περιστερίου στην εκπαίδευση και να υποστηριχθεί το αίτημα από το σύνολο της τοπικής κοινωνίας.
Μια χρονιά που πρέπει να αρχίσει να μετράει αντίστροφα, όχι ξεχνώντας το χρώμα της πόλης, αλλά επαναφέροντας το με κινήσεις, όπως:
Λειτουργία της Δημοτικής Βιβλιοθήκης στο Πέτρινο.
Προστασία της λιγοστής αρχιτεκτονικής κληρονομιάς που διαθέτουμε, όπως τα ξωκλήσια (Αγία Τριάδα, Άγιος Νικόλαος ο χωστός, Άγιος Γεώργιος πλησίον Κηφισού, Άγιος Γεώργιος η γνωστή ως κόκκινη εκκλησία) και τα πηγάδια που υπάρχουν ακόμα.
Αγορά και προστασία από το Δήμο παλαιών προσφυγικών οικιών, όπως τα διώροφα πίσω από το Σινέ Πέραν και κάποια από τα ισόγεια που ακόμα υπάρχουν στα Κτιστά και τη Χρυσαλλίδα.
Κατασκευή σε κεντρικό σημείο της πόλης ξύλινης παράγκας, στα πρότυπα των παλαιών.
Δημιουργία βιοτεχνικού-βιομηχανικού μουσείου, αφού στο Περιστέρι στεγάστηκαν πολλές βιοτεχνίες και βιομηχανίες.
Συνεργασία με το Δήμο Αθηναίων για τη διάσωση μέρους του εργοστασίου Λαναρά, αφού εκεί δούλεψαν για χρόνια πολλοί Περιστεριώτες.
2009: 75 χρόνια Δήμος Περιστερίου.
Η κατάλληλη στιγμή για να συζητήσουμε και να σχεδιάσουμε το μέλλον της πόλης μας.
* Ο Κων/νος Καράμπελας είναι οικονομολόγος και δημοτικός σύμβουλος Περιστερίου.
(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ελεύθερος διάλογος)
Τρι Ιαν 19, 2010 11:45 pm