Οι καλλιτέχνες
Σε μια πόλη που αγωνίζεται να επιβιώσει θα ήταν δύσκολο να έχεις μια πλούσια καλλιτεχνική ζωή.
Πάντως τα προπολεμικά χρόνια το Περιστέρι είχε το επαγγελματικό του θέατρο, κάτι που δεν κατάφερε να αποχτήσει μεταπολεμικά. Αρχικά ήταν το θερινό Θέατρο του Χάχαλη, στην Παναγή Τσαλδάρη όπου ο ΟΤΕ, που υπήρχε τουλάχιστον από το 1927. Εκεί έπαιζε ο θίασος του Ζέρβα που κατάγονταν από την Κωνσταντινούπολη. Εκεί εμφανιζόταν κι ο περιστεριώτης ηθοποιός Βασίλης Στρατηγός πατέρας του πολύ γνωστού Στέφανου Στρατηγού. Ηθοποιός ήταν κι η αδερφή του Στέφανου, Στέλλα. Στο θέατρο του Χάχαλη έπαιζε κι ο Νίκος Σπαρίδης, ο πρώτος που ενσάρκωσε το ρόλο του Αγκόπ.
Παραμονές του πολέμου άρχισε τη λειτουργία του ένα ακόμη θέατρο ο «Ορφεύς» στη συμβολή των οδών Παρασκευοπούλου και 25ης Μαρτίου.
Μεταπολεμικά λειτουργούσε περιστασιακά και ως θέατρο ο κινηματογράφος «Μον Σινέ».
Στο χώρο του θεάτρου αλλά και του κινηματογράφου, διακρίνονται μεταπολεμικά οι περιστεριώτες ηθοποιοί Βαγγέλης Πλειός, Θάνος Μαρτίνος, Βασίλης Μεσολογγίτης και Ζωή Φυτούση, που διέπρεψε και στο τραγούδι.
Στη μουσική και το τραγούδι το Περιστέρι είχε μια ξεχωριστή επίδοση μια και πολλά γνωστά ονόματα είτε γεννήθηκαν εδώ είτε ήρθαν αργότερα να εγκατασταθούν.
Από τους παλιούς ξεχωρίζουμε τον ρεμπέτη Κώστα Ρούκουνας, που έγραψε ένα ωραίο τραγούδι για μια εργάτρια του Λαναρά, τη Ρόζα Εσκενάζυ (1900-1980) που τη δεκαετία του ΄50 αγόρασε σπίτι στο Περιστέρι, τον Κούλη Σκαρπέλης (1923-2000). Για ένα διάστημα το 1953, όταν ήταν μικρό παιδί, έμεινε στην Ανθούπολη κι ο αρχοντορεμπέτης Πρόδρομος Τσαουσάκης.
Αλλά και άλλοι μεγάλοι καλλιτέχνες του ρεμπέτικου πέρασαν από το Περιστέρι και επηρέασαν τη ζωή. Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης λέει ότι στράφηκε στο μπουζούκι όταν άκουσε τον Μάρκο Βαμβακάρη να παίζει μαζί με τον Χιώτη σε ένα μαγαζί στο Περιστέρι το 1936-37
Εκτός από τον Μπιθικώτση από εδώ ξεκίνησαν και οι Σωτηρία Μπέλλου, Γιώργος Πουλόπουλος, Μαίρη Αλεξοπούλου.
Τα μεταπολεμικά χρόνια στη διασκέδαση των Περιστεριωτών κυριαρχούσε το κέντρο «Οπτασία». Ένα κτίσμα στην πλατεία του δημαρχείου, χτισμένο πριν από τον πόλεμο που πήρε διαστάσεις μύθου. Από εκεί πέρασαν μουσικοί, ηθοποιοί και τραγουδιστές που έχουν γράψει ιστορία: Ο Τσιτσάνης, η Μαρίκα Νίνου, ο Παπαϊωάννου, η Κούλα Νικολαϊδου, ο Ζαζάς, η Σμαρούλα Γιούλη, ο Πέτρος Γιαννάκος, ο Μητσάρας, η Σπεράντζα Βρανά, κι ένα σωρό άλλοι.
Από τους νεότερους μουσικούς ξεχωρίζουν οι Νίκος Γράψας και Γιάννης Παπαδάκης που δημιούργησαν τις «Δυνάμεις του Αιγαίου» κι αργότερα το Άβατον. Ξεκίνησαν το 1980 διασκευάζοντας παλιά λαϊκά τραγούδια γραμμένα από ανώνυμους Έλληνες των νησιών, της Μακεδονίας και της Μικρασίας, και σταδιακά προχώρησαν σε προσωπικές συνθέσεις, τις οποίες παρουσίασαν σε όλη την Ευρώπη.
Στο χώρο του κινηματογράφου διακρίθηκε ο Αντώνης Κόκκινος, ένας από τους σημαντικότερους νέους Έλληνες σκηνοθέτες.
Οι κινηματογράφοι
Ο κινηματογράφος υπήρξε το κατ εξοχήν λαϊκό θέαμα στο Περιστέρι. Την περίοδο 1947-48 υπήρχαν μόνο πέντε κινηματογράφοι αλλά αυξήθηκαν ραγδαία τα επόμενα χρόνια. Κι έφτασε μια στιγμή που το Περιστέρι αριθμούσε 40 κινηματογράφους. Κάθε γειτονιά κι από έναν. Χάθηκαν όλοι, εκτός από έναν: το «Φοίβο».
Από το μεγάλο πλήθος ας ξεχωρίσουμε κάποιους:
«Μον Σινέ». Το 1936 λειτουργεί ο πρώτος μόνιμος κινηματογράφος στο Περιστέρι δίπλα στο χώρο που αργότερα χτίστηκε ο κινηματογράφος «Κύπρος».
«Φοίβος». Λειτούργησε τα τελευταία προπολεμικά χρόνια σαν θερινός. Αρχές της δεκαετίας του 50 χτίστηκε ο χειμερινός που συνεχίζει να λειτουργεί μέχρι σήμερα.
«Απόλλων» ή «Δελφοί» που έμεινε γνωστός σαν «Ψειράκι». Ήταν μια παλιά προπολεμική αποθήκη (υπάρχει ακόμα) που μετασκευάστηκε σε έναν από τους πιο δημοφιλείς κινηματογράφους. Βρισκόταν στην οδό Βασιλέως Αλεξάνδρου αλλά είχε είσοδο από την Παναγή Τσαλδάρη.
«Έλενα» και «Ριβιέρα» στην Παναγή Τσαλδάρη αποτέλεσαν τις «ναυαρχίδες» των κινηματογράφων στο Περιστέρι. Τα εγκαίνια της «Έλενας» έγιναν στις 31 Ιανουαρίου 1954.
Δυστυχώς τη δεκαετία του 70 έκλεισαν οι περισσότεροι ακολουθώντας τη μοίρα των κινηματογράφων όλης της χώρας.
Την περίοδο της κορύφωσης της κρίσης ιδρύθηκε η πρώτη κινηματογραφική λέσχη, η «Κινηματογραφική Λέσχη Χωράφας Περιστερίου» με πρωτοβουλία του Συμεών Σταμπουλού και του Νίκου Θεοδοσίου. Ξεκίνησε το 1984 και ξανάδωσε ζωή στον παλιό κινηματογράφο «Έφη» στον Άγιο Ιερόθεο που είχε αγοραστεί από τον Δήμο και είχε μετατραπεί σε Δημοτικό Θέατρο. Η Λέσχη άντεξε μέχρι το 1990.
Ήταν η πρώτη που καθιέρωσε καλοκαιρινές προβολές στο παλιό γκαράζ του Δήμου στην οδό Κώστα Βάρναλη που στη συνέχεια μετατράπηκε στο θερινό δημοτικό κινηματογράφο «Πέραν», τον μοναδικό θερινό κινηματογράφο της πόλης σήμερα.
Τρι Νοε 11, 2008 11:24 pm
