2009-05-27 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΑ ΜΑΝΗ

Γεννήθηκα στην Αθήνα, κάτω από τον ίσκιο του Παρθενώνα, σε μια αυλή με πολλούς ανθρώπους. Έχω πάντα καλούς φίλους, που είναι και οι άμυνές μου στα δύσκολα της ζωής. Αγαπώ το διάβασμα και το γράψιμο -αυτοί που "φταίνε" για το δεύτερο είναι οι δάσκαλοι και η φιλόλογός μου, η μεγάλη Γιοτσαλίτου του 9ου Θηλέων. Αγαπώ τις εφημερίδες και κυρίως τις τοπικές, που σε πληροφορούν για τα σπουδαία της πόλης σου. Συμμετείχα σε περισσότερες από δέκα, γράφοντας χρονογράφημα. Φτιάχνω κλόουν και κούκλες από πορσελάνη, και φάρους, νησιά και καράβια από βότσαλα. Αγαπώ πολύ τα παιδιά, όχι μόνο της χώρας μου αλλά όλης της Γης.

1.Οι χερούκλες του θείου Νίκου ...[img][/img]

Τα πρώτα χρόνια στο σχολείο. Η καλή δεσποινίς Ευαγγελία, η δασκάλα -εντυπώσεις και εμπειρίες για τα "ανθρωπάκια" της, οι δυσκολίες μα και οι χαρές- οι πρώτες συλλογικές δουλειές στην τάξη. Παιδιά που "φτιάχνουν βιβλία" με πεταμένα αποκόμματα εφημερίδων. Σε αντίθεση μ' άλλα που έχουν τη δική τους βιβλιοθήκη, πράγμα πολύ δύσκολο σε εποχή πολέμου και κατοχής. Όνειρα που "φτιάχνουν" τα βιβλία, που σε κάνουν ακόμα να πετάς. Πως είναι να ζεις με ένα γάτο και πόσα μαθαίνεις απ' αυτόν. Τα βαφτίσια, λοιπόν, του "Μαμαλούκου", με κάθε επισημότητα. Τα χέρια του θείου Νίκου, που πιάνουν τη γη και την ταρακουνούν, αλλά παλεύουν με τα μολύβια και ζορίζονται με τη γραφή. Η συμβίωση με μια μαϊμού -που κάνει το σπίτι "καλοκαιρινό". Το "όνειρο" μιας φουρνάρισσας σ' ένα νησί του Αιγαίου, από αφήγηση της γιαγιάς. Αυτά είναι πάνω κάτω τα θέματα στα έξι διηγήματα της Βούλας Μανή. Διηγήματα για μικρά και μεγάλα παιδιά, δοσμένα άμεσα και παρορμητικά, σαν να ακούς την ίδια να τα λέει... Από μια συγγραφέα που σχεδόν αυτοβιογραφείται.

2.Ο ποταμός και ο Σέργιος [img][/img]

Οι έξι ιστορίες αποτελούν μαθήματα ανθρωπιάς, ειρήνης και αγάπης για το περιβάλλον, όπου οι μικροί αναγνώστες θα ξαποστάσουν από την τηλεοπτική τρομολαγνεία και το φιλοπόλεμο κλίμα, θα διευρύνουν τους...